Zjawisko keratynizacji rozpoczyna się w warstwie podstawnej, Dochodzi w niej do podziału komórkowego ,a następnie przemieszczania się w sposób ciągły ku powierzchni skóry. Komórki stopniowo się przekształcają i docierają do warstwy „martwych” komórek bez jądra, ulegających ciągłemu złuszczaniu. Na proces keratynizacji składają się dwa równoczesne zjawiska: pionowa migracja komórek oraz ich różnicowanie się. Proces ten trwa około jednego miesiąca, przy czym migracja komórek z warstwy podstawnej do warstwy rogowej trwa dwa tygodnie. Jest to tzw. turn-over naskórkowy.

Keratyna naskórkowa, utworzona w trakcie tego procesu, jest miękka i występuje w postaci wiązek włókien. Tonofilamenty, które pojawiają się w warstwie kolczystej, mają budowę pośrednią i są uważane za prekursory keratyny. W trakcie różnicowania grupują się wiązki (tonofibryle), które docelowo tworzą w keratynocytach włókna keratyny.

Keratyny są helikoidalnymi białkami włóknistymi, utworzonymi z łańcuchów aminokwasów bogatych w siarkę (cystyna i cysteina), ale o innym składzie w naskórku, we włosach i w paznokciach, co nadaje im specyficzne cechy fizykochemiczne przy jednej wspólnej właściwości: bardzo dużej odporności na czynniki zewnętrzne.