Liczne badania przeprowadzane przez profesora Motolese dowodzą, że cellulit występuje w zmienionych zwyrodnieniowo tkankach żelaza, które przedostają się do mikrokrążenia a dokładnie do macierzy pozakomórkowe (gdzie jony żelaza są toksyczne), w efekcie powoduje w podskórnej tkance tłuszczowej widoczne zmiany.
Dodatkową przyczyna jest stres oksydacyjny, który narusza równowagę między wytwarzaniem a usuwaniem reaktywnych form tlenu. W konsekwencji zachodzą procesy degeneracyjne prowadzące do uszkodzeń mitochondriów i zniszczenia błon pozostałych struktur komórkowych.
W ten sposób prof. Motolese odkrył pewną analogię między zmianami towarzyszącymi cellulitowi a wieloma innymi chorobami – m.in. chorobą Alzheimera, chorobą Parkinsona czy stwardnieniem rozsianym. Na bazie powyższych wyników stworzył preparat uruchamiający wiele ważnych mechanizmów w tkankach, poprawiających ich funkcjonowanie i hamujących rozwój cellulitu.

Czasopismo:

„cabines” nr 65 sierpień- wrzesień 2014